Wij kwamen tezamen op woensdag 18 december j.l. Niet onder het sterrenblinken, maar bij de feeërieke kerstverlichting en het sfeervolle (fop)kaarslicht. Er klonken deze keer geen liederen voor Bethlehem of engelenkoren, maar wel liefdevolle, aandachtgevende woorden voor elkaar. Christus is dan wel een dikke twee millennia geleden geboren, bij TTC Kluis heeft recenter een deugddoende mensbeweging het daglicht gezien. De Heer zal weliswaar bij menigeen die hiervan deel uitmaakt nog de nodige sympathie genieten, zonder uitzondering wordt eerder de tafeltennissport aanbeden.
Dat werd weer eens duidelijk tijdens de kerstlunch van 2024. Velen vonden hun weg naar de kribbe die de Jos Meijshal heet. Drie wijzen – Lin, Ben en Ian – hadden de ster die altijd aan de hemel boven het Kluisbolwerk was blijven staan weer gevolgd.
Iedereen kwam opnieuw tezamen en voelde zich uitverkoren om deze keer niet Jezus, maar elkáár te prijzen om de personen die ze zijn en om de betekenis die ze hebben voor de ander. Goud, mirre, wierook of anders een lam werden vervangen door een gevarieerde, haast copieuze kerstlunchdis met, als vredesengel in de kerstboom, een persoonlijk ‘dankjewel’ voor de liefde en de aandacht die men het afgelopen jaar had voor elkaar.
Eens te meer werd er een bewijs geleverd dat het verenigingsleven de redding kan zijn voor een steeds sneller en in toenemende mate doordraaiende en elkaar de maat nemende wereld. Leeftijd, afkomst, gender (lees: geslacht), fysiek/mentaal in meer of mindere mate begiftigd, maar in essentie allemaal ‘mens’ met oprechte intenties en een hart voor zijns gelijken. Het is een ideale samenleving in het klein. Het zou zó mooi zijn als het uitbundige licht van sterren, bollen en (kerst)bomen dat in de straten eensgezindheid en verbondenheid doet vermoeden, het hele jaar zou schijnen. Het zou hoop geven als de even tranentrekkende als hartverwarmende kerstreclames op tv een hoger realiteitsgehalte zouden krijgen en zouden beklijven in het hart van naar materiële rijkdom strevende verslaafden. Het zou de mensenziel een boost geven als ‘Serious Request’, ‘Voor wie steek jij een kaarsje op’ of “All You Need Is Love’ voor iedereen de praktijk van alledag zou zijn.
Er is nog een wereld te winnen, maar ergens moet men beginnen … klein en schijnbaar onbetekenend. Dat was Jezus ook toen hij geboren werd, maar hij lag wel in de wieg van de latere hoeders van een wereldkerk, die uiteindelijk helaas de weg behoorlijk kwijtraakte. Het blijft dus zaak alles met mate te doen en vanuit een wijs en breder perspectief te benaderen.
De maan, de zon én de (Pool)sterre van Bethlehem zijn voor iedereen zichtbaar, dus publiek bezit. Ongeacht herder, wijze of koning, we zijn allemaal uitverkoren en horen elkaar te prijzen en steevast liefdevol te begroeten.
Wij moeten allemaal bereid blijven om ‘tezamen te komen’, steeds opnieuw, opdat de mensheid zich van zijn beste kant kan laten blijven zien.
Op woensdag 18 december 2024 werd daarop in ieder geval een fors voorschot genomen.
Sfeervolle feestdagen en een gezond, gelukkig, liefdevol en vredig 2025 toegewenst.
T. Opspin
