TTC Kluis vs. Vriendenloterij vs. Lourdes wat is daar de verbinding tussen?
Eerst terug naar de nieuwjaarsreceptie van onze vereniging van dit jaar. Het bestuur had voor Lea en Jos Meijs een verzoek ingediend bij de Vriendenloterij voor een bezoek aan Lourdes in het totaalbeeld aan vrijwilligers activiteiten die dit echtpaar op hun conto had staan. En dit verzoek werd gehonoreerd en zo konden zij op kosten van de Vriendenloterij met het vliegtuig naar het bedevaartsoord in het zuiden van Frankrijk vertrekken.
Maar goed wat is nu de verbinding van TTC Kluis-Vriendenloterij-Lourdes met elkaar nu dat is die eerder genoemde vrijwilligers inzet. Ik (Jos Meijs) zag het walhalla aan vrijwilligers. Er waren in totaal zo’n 30.000 pelgrims waarvan ongeveer een op-de-vijf dus 6000 vrijwilliger waren. De vrijwilligers verzorgen zieken en gehandicapten of mensen die slecht ter been zijn door hun de gehele dag te vervoeren in rolstoelen of ziekenhuis bedden. Vaak start de ochtend al om 07:00u met het op bed verzorgen van de aan hun toevertrouwde mensen. Daarna hielpen zij hun daar waar nodig met eten en werd er een H. Mis, processie een lezing of de kruisweg gelopen,
Vaak zag je wel 500 rolstoelen en andere vervoersmiddelen achter een aan en af komen. In verplegers uniformen of gewone spijkerbroek. De overgrote groep waren jongeren van rond de 18 tot 30 jaar oud. Maar er waren ook artsen, chirurgen en hoogwaardigheidsbekleders uit de politiek die allen de handen uit de mouwen staken. Dat dit heel vermoeiend kan zijn was wel te zien want de ouderen onder hun waren blij als ze om 22:00 uur na de dagelijkse lichtprocessie het bed raakten.
Ik weet nog dat ik een onooglijk oud kerkgebouw binnen liep, dat hier allang gesloten zou zijn en naar buiten kijkend een oude tafeltennis tafel buiten zag staan. Het was een gemeenschapshuis en het leek op het patronaat tafeltennis waar ik zelf uit voor kom nu meer dan 50 jaar geleden. Dat raakte mij en ik zag ook meteen de verbinding met het vrijwilligers werk en TTC Kluis en Vriendenloterij.
Wat mij echter het meest aansprak was de eenvoud, het vanzelfsprekende waarmede deze vrijwilliger hun taken deden. Blij en dankbaarheid straalden ze uit dat ze dit mochten doen. Het was een geschenk hoorde ik een verpleegster zeggen, dat ze deze inzet mochten doen.
En Lea en ik mochten in grootte dankbaarheid terugkijken op wat we allemaal samen mochten ervaren. Het was een verdere verrijking van ons leven dat toch al zo rijk is. En dat allemaal door het geven van inzet in je vereniging en/of omgeving. Wat eigenlijk normaal is om te doen zo denken wij, werd door het bestuur van TTC en de Vriendenloterij opgetild naar een enige en unieke gebeurtenis.
Het bevestigde voor mij dat ik geen moment spijt heb van mijn inzet in het vrijwilligers wereldje en dat ik het zo zou overdoen, zo samen met Lea wie mijn steun en toeverlaat is en nog hopelijk vele jaren mag blijven.
Onze dank hiervoor.
Lea en Jos Meijs
