Andere tijden (ooggetuigeverslag van het CKK 2024) (foto’s volgen later nog)
Het zijn roerige tijden. 2023 stond in die zin in het teken van onrust, dreiging en onzekerheid, zowel
landelijk als mondiaal. Op diverse plaatsen, waaronder Oost Europa, het Midden Oosten en het
Afrikaanse continent regeerden oorlog, vernietiging, dood, verderf en intens verdriet over verlies. En
moeder natuur scheen het onderhand ook wel zo’n beetje gehad te hebben met de nukken en
onhebbelijkheden van de wereldbevolking. Als ‘beloning’ voor onze onverschilligheid en
destructiedrang trakteerde zij ons op aardbevingen- en verschuivingen, zondvloeden,
vulkaanuitbarstingen en bosbranden met, meer dan eens, grootschalige volksverhuizingen tot
gevolg.
In ons eigen landje was het idem dito. Nederland deed zijn bijnaam ‘Waterland’ overtuigend eer aan,
Groningen schokte nog steeds en verschuivingen hadden ook hier plaats, al toonden deze zich in een
andere gedaante: in de ‘move’ van links naar rechts binnen de politiek, in de toenemende
explosiepotentie van het vuurwerk en in de steeds korter wordende lontjes die excessieve
verhittingsmomenten veroorzaakten bij de lichtste communicatieve oneffenheden.
Doorbreken van een traditie
Dat veranderingen ook tot vreugdevollere constateringen kunnen leiden, bleek op zaterdag 6 januari
jongstleden. Weliswaar kleinschaliger, maar daarom niet minder vreugdevol en geruststellend. Het
CKK 2024, zich in het verleden al bewezen hebbend vanwege zijn vredelievendheid,
medemenselijkheid en sociaal commitment, stond voor de deur. Ook dit jaar bleek dat een
vereniging de afspiegeling is van de samenleving … én de wereld. Met dát verschil, dat in een
veiligheid, vreugde biedende en van wederzijds respect getuigende sfeer in de Jos Meijshal de strijd
met elkaar werd aangegaan om de clubtitels … én dat het deelnemersveld niet anders
gekarakteriseerd kon worden dan als een smeltkroes van nationaliteiten, leeftijden, seksen en
persoonlijke achtergronden en geschiedenissen.
Echter, ook een vereniging is niet gevrijwaard van de grillen van de voortschrijdende tijd. Dat bleek al
in de aanloop van het startschot voor deze jaarlijkse happening. Om te beginnen was daar de tandem
die zorgdroeg voor het in goede banen leiden van het programma van de dag. Waren het in het
verleden o.a. ‘Lazy’ Lotz (Marc) en ‘die Peitsche’ (Monique) geweest die de kar trokken, deze keer
hadden Anco ‘the Walrus’ Balfoort en Jackie ‘the Hammer’ Hameleers de organisatie op zich
genomen. En hoe … zij lieten een frisse wind waaien door de routine van de afgelopen jaren, al had
dat niet alleen maar voordelen.
Revolutionaire nieuwe elementen vormden het gebruikmaken van digitale middelen, het inzetten
van scheidsrechters en telblokken en het indelen van de poules volgens het ‘ranking’principe.
Bedenkelijk resultaat was dat er, op zijn zachtst uitgedrukt, sprake was van opmerkelijke
groepsindelingen en dat het sociale verkeer in de kantine vanwege het inzetten van scheidsrechters
wat verschraalde. Gelukkig werd dat laatste in de nazit ruimschoots gecompenseerd.
Dat het reilen en zeilen binnen een verenging en veranderingen daarbij zich op verschillende
gebieden kan etaleren, bleek uit verdere constateringen. Corona had, in weerwil van haar naam,
ervoor gezorgd dat ‘bier van de tap’ uit het barbeeld van de club verbannen was. Het toeval nu wilde
dat TTC Kluis nog herstellend was van het jubileumfeest ter gelegenheid van het 60-jarig bestaan en
er nog een fust bier als restant van deze behoorlijke natte bedoening overgebleven was. Dat moest
dus op … en het gíng ook op.
Het deelnemersveld was voor Kluisbegrippen geruststellend hoog (32 deelnemenden) en toonde
zoals reeds vermeld een dwarsdoorsnee van de mensheid met al haar verschillen in niveau, sekse,
huidskleur, afkomst, historie en fysieke mogelijkheden. Alles op een hoop geveegd vormden de
taferelen op 6 januari 2023 een heel klein stukje vrede en verdraagzaamheid.
Maar nu de feiten
Alles goed en wel, het ging uiteindelijk om het spel en de knikkers. Natuurlijk .. sportief vertier en
vreugdevol met elkaar vertoeven dienden wel de boventoon te voeren, maar het zit in de hardste
kern van de mens dat hij zich wil profileren, iemand wil zíjn en zich gerangschikt wil zien in een rij van
prestatiegerichten. Dus werd ook nu weer het principe van mededogen, toegeeflijk zijn en
sportiviteit met weinig weerstand losgelaten. Maar goed ook, want bij een collectief gedogen van
elkanders voorspoed zou het een dode bedoening zijn geworden.
Niets was minder waar. Vanaf het begin ontspon zich een verbeten strijd om lang al nagestreefde
eer, erkenning en bevestiging van talent en kwaliteiten. Met als gevolg de bevestiging van eerder al
bewezen status, van lang al gevreesde teloorgang van sportieve dromen of anders wel het ontluiken
van nimmer voor mogelijk gehouden perspectieven.
De eerste ronde was er een van ‘dat was wel verwacht’. ‘The Hammer’ Hameleers had geen kind aan
zijn poulegenoten. Bart ‘The Beard’ traineerde met zijn onwillekeurig tot de grenzen van waanzin en
irritatie dwingende spel en ‘performance’ Rudie ‘Rumours’ van der Blom zodanig dat deze laatste vrij
vroeg al behoorlijk boven zijn theewater raakte. ‘Lazy Lotz’, hoe vreugdevol, verscheen weer eens
achter de tafel. In weerwil van de hem recenter opgelegde visusbeperking liet hij momenten van
eertijdse geëtaleerde brille zien.
Bart ‘De Beul’ Krutzen veegde in zijn poule de vloer aan met zijn contrahenten, al moest hij tegen
pingponggup Thomas tot het gaatje gaan. De ‘clash’ tussen Hans ‘Handsome’ Gerards en Jan ‘De
Sloper’ van Adrichem was even aantrekkelijk als enerverend.
Frans ‘The Beast’ van Oosterhout hield huis in zíjn poule en werd afgetekend 1 ste . Fahrid ‘The Barber’
nestelde zich knap met twee overwinningen achter Frans. ‘Fearless’ Fred Collé werd netjes 3 de en liet
Jos ‘The Mystic’ Heutmekers achter zich. Kleine tip heren … volgende keer het formulier wel netjes
invullen, hè!!
‘Warming up goeroe’ Thomas Ziesemer kwam, zag en overwon in zijn poule. De Floortje Dessing van
TTC Kluis Irene Mulders en ‘Soudans Soul’ Omar eindigden ex aequo op plek twee. Margo bleek gauw
geacclimatiseerd te zijn bij Kluis en won een partij.
‘Roaring Rut’ bewees dat de tand des tijds een flinke kluif heeft bij het knagen aan eertijds
verworven faam en glorie. Hij werd 1 ste in zijn poule. ‘WVDW’, als variant op DWDD en (M)VDP, Wim
van de(r) Wal dus, werd bijna voorspeld, 2 de . Wouter redde zijn persoonlijke eer met één overwinning
en ‘Wheelchair Woman’ José toonde aan goede progressie te hebben gemaakt in de korte tijd dat ze
tafeltennist.
‘Boom Boom’ Bettina liet zien waarom ze in Duitsland nog steeds op hoog niveau speelt. De Duitse
kampioene in haar klasse zette haar twee mannelijke tegenstrevers resoluut op hun plaats.
Warmteschenkend lichtpuntje in deze poule was dat Amber Thelen, recenter in het Kluisnest beland
als een welkom pingpongjong, Bettina knap partij gaf en ‘Rumbling Ruppe’ en ‘Bluffing Bock’ een set
wist te ontfutselen.
Als ‘poule des doods’ kon die van Omid, Monique, Olaf en Mark gekenmerkt worden. Omid hoefde
niet eens zijn trainingsbroek uit te trekken om zijn suprematie te bewijzen. Monique ‘die Peitsche’
sloeg zich stuk op het even ‘steady’ als misleidende spel van het recenter aangeworven ‘fenomeen’
van TTC Kluis. Was de strijd om de plekken een en twee daarom min of meer een ‘hamerstuk’, het
duel tussen Mark ‘Killing’ Kiel en ‘Olaf de Onvoorspelbare’ in deze poule stond te boek als ‘een-
dubbeltje-op-zijn-kant-clash’. Uiteindelijk was het Mark die Olaf veroordeelde tot de rol van
lantaarndrager in deze groep.
In weer een andere poule bewees zich eens te meer het gegeven dat een hogere leeftijd geen
voorspeller hoeft te zijn van een inzakkend sportief prestatievermogen. Frans ‘De Fret’ Houben liet
met een combinatie van ervaring, onverzettelijkheid, karakter … dus wilskracht en een behoorlijke
dosis aan pinpongtalent zien dat men lang mee kan blijven tellen bij competitieve krachtmeringen.
‘De Spin’ uit Nuth bond krachtmens Marcel Laven (2 de ), jonge hond Richard Hahnrats (4 de ) en
‘powerhouse’ Koen Janssen (3 de ) aan zijn zegekar, al werden de clashes met Marcel en Koen tot op
het scherpst van de snede met elkaar uitgevochten.
Het vervolg
Na de eerste schifting werd duidelijk dat het principe ‘best of five’ losgelaten moest worden, wilden
de deelnemers niet de kans lopen aan het einde van de speeldag voor een gesloten frietkraam te
staan. Blijkens de onderlinge communicatie tussen de strijdenden daalde de formule ‘best of three’
maar langzaam in. Het leidde binnen deze of gene poule tot kleine disputen over wanneer men nu
gewonnen, respectievelijk verloren had. De sfeer was gelukkig van dien aard dat er desondanks geen
kans op escalaties ontstond.
Volgens een voor de schrijver dezes moeilijk te doorgronden systeem werd de strijd om de clubtitels
voortgezet. Waarmee niet gezegd wil zijn dat het wedstrijdschema ondoordacht was.
De tweede barrage leverde interessante en enerverende duels op, zowel in de koningsklasse als in de
runners up-afdeling. In de ‘superleague’ hield ‘Rumbling’ Ruppe zijn blazoen schoon door knap van
‘de Fret’, ‘Die Peitsche’ (uitgerekend zijn lief) en ‘The Hammer’ te winnen. Maurice plaatste zich
daarmee solide voor de grote finale. Jack, stamgast van TTC Kluis op de dinsdagavond, nestelde zich
meteen achter Maurice en Frans won het prestigeduel tegen Monique, die zich letterlijk stuk sloeg
(gekwetste schouder) tegen een niet te beslechten muur.
In de andere poule van de koningsklasse bevestigde Omid zijn in recordtempo opgebouwde reputatie
binnen de Kluisgelederen. ‘The Golden Boy’ van de club veegde de vloer aan met zijn poulegenoten,
al wist ‘The Beard’ hem een set te ontfutselen. ‘Omid de Onverschrokkene’ dus zeker van ‘the big
final’. ‘Boom Boom’ Bettina verzekerde zich van de 2 de plaats, al kroop ze tegen Bart door het oog van
de naald.
In de B-poules van deze categorie toonde Mark ‘Killing’ Kiel weer eens aan dat hij met zijn ‘cruise
control’ spel elke tegenstander aankan. 1 ste dus, waarmee hij Rudy ‘Rumours’ van der Blom,
youngster Richard en Amber het nakijken gaf. Zijn evenknie in de andere helft van het schema, Olaf
‘de Onvoorspelbare’ bleef in zijn groep ongeslagen. Koen ‘de Koene’ Jansen werd met zijn
onverschrokken spel en zijn vernietigende forehand verdiend 2 de , terwijl ‘Bluffing Bock’ en ‘Lazy’ Lotz
onderling om de kruimels vochten.
In de ‘Keuken Kampioen Divisie’ van de dag waren het Thomas Ziesemer en ‘Roaring Rut’ die hun
recht op een finaleplaats in hun afdeling wilden doen gelden. Beiden slaagden erin om deze missie
succesvol uit te voeren. Warming up ‘freak’ Thomas won soeverein zijn poule en verzekerde zich
daarmee dus van de B-finale. Léon eiste inderdaad de andere plek in de eindstrijd op, waarmee hij,
na jaren geleden al zijn hoogtijdagen achter zich gelaten te hebben, weer een keer voor de hoogste
eer bij een toernooi kon gaan.
In de andere helft van deze afdeling liet Irene zien dat haar trainingsijver en gezonde fanatisme
vruchten hebben afgeworpen. Zij werd 1 ste in haar poule. Jan ‘de Bikkelaar’ van Adrichem werd 2 de ,
‘Friendly Fred’ Collé was tevreden met brons in dit gezelschap en José ‘The Wheelchair Woman’ liet
zien dat haar intensieve trainingen met ‘Majestic’ Jos Meijs wel degelijk rendement hebben
opgeleverd. In de tweede poule van dit echelon herpakte zich Thomas jr. knap na zijn hem tot tranen
brengende ‘zeperd’ tegen Hans. De youngster bleef ongeslagen. Margo, Jos en Wouter eindigden ex
aequo met ieder een zege. Gedeelde vreugd is dubbele vreugd deed hier weer opgeld.
De grote en de kleine finale beloofden een lekker toetje toe te worden, echter Omid ‘de
Onverschrokkene’ bezorgde ‘Rumbling’ Ruppe én het publiek een wrange nasmaak door afgetekend
de hoogste eer op te eisen. In de B-finale trok ‘Roaring Rut’ de eerste set naar zich toe. Blijkbaar had
hij daarna zijn kruit verschoten, want Thomas sr. gunde daarna zijn opponent slechts een bijrol. Léon
zal er gezien zijn momentele fysieke mogelijkheden vrede mee gehad hebben.
‘Der Nachwuchs’ van TTC Kluis streed uiteraard ook om de hoogste sportieve eer. Bij Jeugd 2 leverde
Ties geen enkel set in. Hij werd eerste. Niva eiste het zilver in deze poule op, maar moest wel tot de
bodem gaan tegen Maud (11-9 in de beslissende 5 de ). Maud bleef met lege handen doordat ze in een
eveneens enerverend duel met Hassan net te kort kwam. Prestatiesport kan hard en onverbiddelijk
zijn, nietwaar. Echter, van nederlagen en teleurstellingen wordt men op den duur sterker. Moed
houden dus Maud en hard, maar vooral ook met plezier blijven trainen.
Bij Jeugd 1 ging de titel naar Mina. Met een ongeslagen status en vier 3-0 zeges stond er op haar
geen maat. Jamie werd knap 2 de met driemaal winst, Finn 3 de door overwinningen op Eefje en Aimoa.
Deze laatste twee verdeelden de plekken vier en vijf.
De afterparty
De mutatie van drie naar twee gewonnen sets kon niet verhinderen dat het speelschema zich aan de
tijdsdruk kon ontworstelen. De finales moesten nog beginnen toen de zwemen friet- en snacklucht
al door de kantine zweefden. De prijsuitreiking en de kerst- en nieuwjaarstoespraak van voorzitter
Arold dienden bij het geslobber en gesmak als verbale intermezzo’s tijdens het afsluitende onderdeel
van deze alweer geslaagde editie van het CKK. De medailles werden verdeeld, het kampioensteam
(het schaduwteam van de ‘echte’ heren 1) even in de schijnwerpers gezet en enkele memorabele
momenten van het afgelopen jaar kort gememoreerd.
Toen de frietkraam vertrokken was en de toegang tot de parkeerplaats dus niet meer versperd werd,
konden de vroegere vertrekkers huiswaarts keren. De bartijgers en drinkebroers kozen ervoor om de
verlenging in te gaan en bij het genot van alweer een pint de gebeurtenissen van de dag te evalueren
en te analyseren. Ondertussen werden de speelzaal en de kantine weer in de oorspronkelijke staat
teruggebracht.
We moeten nu weer een jaar vooruit. Hopelijk in een goede gezondheid en met veel speelvreugde en
vooral een prettig en respectvol met elkaar vertoeven.
Dank aan Anco en Jack voor het in goede banen leiden van deze dag, dank ook aan Irene (zij maakte
haar debuut als barbeheerder), Angèle (vaste waarde achter de teek), Jos en Frank (vast ‘meubilair’).
Als God het belieft en de wereld niet nóg verder op hol slaat of doordraait (dat laatste in letterlijke
zin hopelijk wel natuurlijk) …
tot volgend jaar.
T. Opspin
