Het was me wel de zoete inval weer op zaterdag 4 januari j.l. Afgaande op de inschrijflijst op het prikbord in de Jos Meijshal mochten de verwachtingen aangaande de opkomst bij de clubkampioenschappen van TTC Kluis, hierna gemakshalve CKK te noemen, bescheiden blijven. Echter, de editie van vorig jaar had geleerd dat het uiteindelijk toch weer zou uitdraaien op een volksoploop. Zulks geschiedde.
Wat aanvankelijk begon als een druppelende kraan ontwikkelde zich vanaf pakweg12.15u tot een doorlopende stroom van binnenkomers. Met het officiële startmoment van de jaarlijkse happening werd traditiegetrouw een loopje genomen. Marc ‘Lazy’ Lotz kreeg zo de gelegenheid om het inrichten van de bar en het leggen van de laatste puzzelstukjes van het wedstrijdschema met elkaar te combineren. Om ongeveer 12.30u riep hij zijn schaapjes bijeen om het ‘plan de campagne’ van de dag wereldkundig te maken, een hele toer al omdat behalve de been- en armspieren ook de stembanden van menige deelnemer nog opgewarmd schenen te moeten worden. Toch kreeg Marc het voor elkaar iedereen duidelijk te maken dat er in de eerste ronde gespeeld zou worden in acht poules van, in principe, vier spelers, waarbij rekening gehouden was met spreiding in niveaus en indirect daardoor ook met leeftijd.
Verheugend was te kunnen constateren dat de kantine niet leeg getrokken werd toen in de speelzaal het spel op de wagen ging. Het zou vanaf het begin een gezellige drukte blijven in de buurt van de bar. Dit dankzij de belangstelling van de al snel binnen zeilende belangstellenden, de niet- actievelingen en ouders met hun koters in het kielzog. De jongste jeugd zou volgens planning om 12.00u, onder bezielende leiding van ‘Lovely Lotje’ bij de senioren aanhaken.
De eerste schifting leverde niet direct daverende verrassingen op, al kunnen de overwinning van Frans ‘de Fret’ Houben op ‘Rumbling Ruppe’, de zustermoord van Sandra Timmermans op ‘die Peitsche’ Monique Kuijpers en de Houdini-act van de jongste telg uit het gezin Hoogeboom – ‘Marvelous Melvin’ ontdeed zich ternauwernood van pingpongfossiel ‘Bluffing Bock’ (0-2 achter in sets en 10-10 in de derde, maar toch nog de winst met 11-7 in de vijfde) – als noemenswaardig aangemerkt worden.
Uitingen van euforie galmden over de daken, heldendaden werden breed uitgemeten. De minder gelukkigen likten hun wonden en zochten verklaringen, soms ook excuses voor de sportieve tegenspoed die hen zo vroeg op de dag al ten deel was gevallen. Gelukkig of helaas echter vormen in het verleden behaalde resultaten geen garantie voor voorspoed, noch verschoning van tegenspoed in de toekomst. Een ontnuchterende gedachte voor de een, voor de ander een impuls om nieuwe hoop bijeen te schrapen.
Het echte geweld en tumult brak los toen de wedstrijden in de vervolgpoules van start gingen én de allerjongsten van Kluis losgelaten werden in de zaal. Een gezellige en drukke bedoening, dat zeker, maar in combinatie met galmende geluidsboxen in de zaal was deze kakofonie aan geluiden wat teveel van het goede. Het kon desondanks de pret niet drukken. De strijdlust werd er ook niet minder op. In de kantine vloeide ondertussen het gerstenat in een steeds minder onderbroken stroom en evolueerde, mogelijk mede daardoor, het ‘geklazjeneer’ van ingetogen naar uitbundig. Achter de bar waren er behoorlijk wat helpende handjes nodig om de clientèle tevreden te houden. Gelukkig had de organisatie hiervoor al de nodige mankracht ‘ingehuurd’.
Aan de andere kant van het glas werd er geen vocht íngenomen, daarentegen veel zweet gelaten. Verrassingen … mwahhh !!! Wel genoeg spanning en sensatie. Bij de nummers 1 (twee poules van vier) maakte Michel ‘the Magician’ Sijstermans teamgenoot Azad ‘de Kolos van de Kaukasus’ Gamzaev middels een vijfsetter een kopje kleiner (Gelet op de lengte van Azad een behoorlijke klus!!). ‘Snelle Jelle’ Haagen pakte de reus ook, maar de tovertrucs van ‘Sijs’ waren de ‘youngster’ te veel. (Moet je nog wennen aan je bril, Jelle ?) Frans ‘de Fret’ moest genoegen nemen met een vierde plek, maar toonde zich ‘over all’ tevreden. In de andere poule van de ‘upper eight’ ging het meer dan eens hard om hard, om lijfsbehoud, om overleven. ‘Smiling San’ Timmermans, in de beginpoule nog goed voor een solide eerste plaats, werd het kind van de rekening en bleef met lege handen. Job ‘the Sniper’ Hoedemakers ontdeed zich in een benauwende vijfsetter van ‘Marvelous Melvin’. De huurling van Kluis (Jopie speelt competitie bij tafeltennisbuur TTV Sittard) herhaalde dat huzarenstukje bijna tegen Andy ‘the Angry’ Snijders. In een keihard, op het scherpst van de snede uitgevochten partij met veel emoties, onevenaarbaar gespeelde rally’s en magistraal gescoorde punten trok ‘Simply Red’ met 16-14 in de beslissende vijfde aan het langste eind. Was de finale later die dag oogstrelend, artistiek, bijna tafeltennisballet, de clash tussen Job en Andy verdiende het predicaat: ‘This is all what tabletennis is about’.
In de poules van de nummers 2 van de openingsronde rehabiliteerde zich ‘Rumbling Ruppe’ door reekshoofd te worden. Runner up in deze groep was ‘Financial Frank’ Hoedemakers. Hij pakte ‘Lotjes Lover’ Bart Huizinga en Frank ‘de Gesel Geesinck’, die elk jaar weer op het oude nest terugkeert, met zijn degelijke en regelmatige spel in. In de parallelpoule eigende zich ‘die Peitsche’ ten koste van ‘Zweetkonijn’ Wouter van Elmpt, ‘Lazy Lotz’ en ‘Bluffing Bock’ de eerste plek toe, al kwam ze behoorlijk met de schrik vrij toen ‘Bluffing’ bij een 2-1 voorsprong in sets en 10-9 in de vierde niet doordrukte en alsnog de partij verloor. De mannen deelden winst en verlies gelijkelijk. Wouter won van John en Marc weer van Wouter. ‘De kale van Kloes’ boog tegen Marc een 0-2 achterstand in sets om naar een 3-2 overwinning, mede doordat ‘Lazy’ even zijn bijnaam eer aan deed door de druk van de ketel te halen.
Bij de nummers 3 van de openingsronde liet zich ‘vize Jugendmeister beim Verein’ Milan de Rijke van zijn beste kant zien. Hij toonde aan dat zijn finaleplek bij de junioren geen toevalstreffer was. De spring-in-het-veld liet zich alleen verrassen door verloren zoon ‘Long Tall’ Luigi Rondas die in deze rechtsreeks confrontatie met 12-10 in de vijfde net iets sterker was. Milan en Luigi eindigden met twee zeges gelijk in deze poule. Stylist Tom Stelten en loopwonder Theo Hendrix verdeelden de overige plaatsen. De exacte rangorde kon bij gebrek aan ingevulde resultaten niet opgemaakt worden.
Datzelfde gold voor de andere poule. Good old ‘Roaring Rut’ liet zich niet piepelen door het jongere grut en door een op pingponggebied onervaren veteraan. Hij werd dus eerste. Lienke Stijnen, kersverse jeugd-clubkampioen werd keurig tweede. Wie nu precies derde en vierde werden bleef ook hier een mysterie. De helderheid in de eindopmaak van het pouleformulier bij de nummers vier zadelde de schrijver dezes helemaal op met niet te ontrafelen raadsels. Ene Jan (Was het nu Jan van Adrichem of Jan Claessen??) boekte twee zeges. ‘Wereldkampioen trainen’ en onbezoldigd verzorger, adviseur en fysiotherapeut van TTC Kluis Wim van de Wal en ‘Vrolijke Frans’ van Oosterbosch scoorden beiden één keer. Het nieuwe bloemetje van Kluis, Roos van de Braak bleef met lege handen, maar haar onuitroeibare opgewektheid werd er niet minder om. Geen wonder, want zij boekte in korte tijd al een behoorlijke progressie in haar spelniveau.
Sluitstuk van het sportieve deel van de dag was gewoontegetrouw de finale bij de senioren. Daarvóór hadden Lienke en Milan het voorprogramma verzorgd. In een spannende vijfsetter was het ‘la Stijnen’ die de hoogste eer opeiste. De laatste wedstrijd van de dag was een ‘reprise’ van het vorig jaar: dezelfde acteurs en hetzelfde scenario. “The Angry’ en ‘the Magician’ maakten er weer een boeiend spektakel van. De mannen kennen elkaars spel natuurlijk als hun eigen broekzak. Alle ingrediënten die tafeltennis tot zo’n prachtige sport maken zaten daardoor verwerkt in het gerecht dat beide mannen het publiek voorschotelden. Alleen jammer dat de aandacht zich inmiddels verplaatst had naar de frietwagen en de bar. Ook nu weer was er een marathonpartij nodig om tot een beslissing te komen. ‘Sijs’, het slangenmens, prolongeerde zijn titel. Net toen ‘Simply Red’ zijn gabber conditioneel op de knieën leek te hebben gekregen beleefde de tovenaar een fysieke revival. De magnumfles trappistenbier was voor Andy later een prettige pleister op de wonde.
Met het einde van deze eindstrijd konden de voorbereidingen voor de ‘after party’ van start gaan. Hoewel? … De ‘roadies’ Mariska en Bibi hadden eerder al het nodige gedaan om de kantine een bij deze gelegenheid en bij deze tijd van het jaar passende ‘exposure’ te geven. Donkerblauw en goudgeel gekleurde ballonnen waren geraffineerd gecombineerd met kleine kokette, op de stijlvol gerokte statafels in cirkels gedrapeerde lichtballonnetjes. Terwijl een deel zich al te goed deed aan de frieten en snacks zoemden anderen, met name de ouders, als darren in een bijenkorf in het rond om de kantine om te toveren tot een disco. De georganiseerde chaos waarin een en ander verliep kon niet verbloemen dat er over de logistiek goed was nagedacht. Bijna in een vloek en een zucht kreeg de kantine een complete ‘make over’. ‘Melvins Mom’ bekommerde zich ondertussen om het inrichten van de technische installatie die er later deze dag voor moest zorgen dat er een gezellige ‘dance and trance’-sfeer werd gecreëerd.
De prijsuitreiking diende als bruggenhoofd voor het avondprogramma. ‘Chairman’ Wouter van Elmpt fêteerde in kort, maar krachtige termen de finalisten bij de senioren en ‘beschermvrouwe van de jeugd’ Lize Lotte zette alle deelnemende junioren op aanstekelijk wijze in het zonnetje en beloonde hen alle met een levensechte medaille. Daarna barstte het feestgeweld echt los. Verheugend was te kunnen constateren dat een ruime delegatie van de veteranengroep lang bleef na(sta)tafelen. De jongste, dus nog speelse jeugd waaierde ondertussen uit over de speelzaal en kleedlokalen. Het gedurende de dag steeds wisselende en dus ruim voor handen zijnde barpersoneel zorgde ervoor dat de kelen niet uitgedroogd raakten.
Alles bij elkaar kon ook deze editie van het CKK als zeer geslaagd beschouwd worden. De ruime opkomst (pakweg honderd personen, zowel deelnemers als toeschouwers), de uitbundige sfeer en een losse, maar doordachte organisatie vormden daarvoor de belangrijkste fundamenten. Het was een dag waarop diversiteit, integratie en het breken met enkele tradities de boventoon voerden. ‘Piepjong’ en ‘respectabel oud’ op één dag, ondanks daarnaast nog eens de niveauverschillen, verenigd door een met elkaar gedeelde passie; geen koud buffet binnen, maar een frietwagen buiten op de parkeerplaats; geen nieuwjaarsreceptie, maar wel een gezellige disco en ‘last but not least’ in plaats van een ludieke, maar wel tijdrovende prijsuitreiking, deze keer een strakkere en sneller ten uitvoer gebrachte ‘ceremonie protocollaire’. Tijden veranderen dan wel, ze hoeven daarom niet minder voorspoedbrengend en gelukzalig te zijn. Als ook het volgend jaar de krachten gebundeld en de handen opnieuw in elkaar geslagen worden – Marc, Mariska, Bibi, ‘Melvins Mom’, ouders en freelance barbeheerders, jullie contract is bij deze verlengd voor onbepaalde tijd – zal ook het CKK 2021 weer een groot succes worden. … Tot volgend jaar.
T. Opspin
