Tijden veranderen en de geschiedenis breit steeds nieuwe hoofdstukken aan het bestaan dat mensen met elkaar delen. Dat is ook in het verenigingsleven zo. Op vrijdag 12 april jl. was het weer zover: de Koningsspelen op ‘de Driesprong’ stonden voor TTC Kluis op het programma. Deze keer was onze club gastheer voor de basisschool uit Oud Geleen in plaats van omgekeerd. Dit stilaan tot traditie wordende evenement werd gewoontegetrouw aangezwengeld door duizendpoot en bezige bij van onze club Lize Lotte.
In de aanloop hierop had zij haar gebruikelijke lobby ingezet om ondersteunende mankracht te rekruteren. Immers, het in beweging brengen én in toom houden van een grote horde losgeslagen kinderen tussen de negen en twaalf jaar doe je niet in je eentje, ook al heet je Lize Lotte. Hoewel … losgeslagen is een groot woord, want de juffen, meesters en een handjevol ouders hadden hun huiswerk goed gedaan. Zij leverden hun pupillen veilig en behoorlijk in het gareel af in de Jos Meijshal aan de Jos Klijnenlaan. Daarvoor was wel een gedegen vervoersplan, inclusief veiligheidsmaatregelen, uitgedokterd om veilig te kunnen pendelen tussen school en hal. Het leeuwendeel der ‘koningskinderen’ verplaatste zich immers per fiets. Dus ook de oranje veiligheidsvestjes, hoe passend op deze dag, waren geregeld.
Volgens een strak, maar desondanks afwisselend én temporijk activiteitenprogramma werden de diverse groepen, inclusief hun begeleiders, verwelkomt, snel daarna geactiveerd en tot slot, na pakweg een uur intensief bewegen, uitgezwaaid. Binnen de ‘crew’ van Kluis waren volgens het minutieus in elkaar gesteelde draaiboek alle disciplines afgedekt. Voor de koffie hoefde Bert maar op de knop te drukken (een kwestie van 1 tot en met 6 kunnen tellen). De cake werd vakkundig in gelijke plakjes gesneden door de zich steeds meer tot nieuwe grote steunpilaar van de vereniging profilerende Arold. De limonadeglazen stonden al klaar om na de pingpong-clinic gevuld te worden en de dorst van de ‘spring-in-het-velds’ te lessen. Ook voor hen zat daar een plakje cake bij.
Daartussen in moest het spul wel geanimeerd worden. … En dat lukte. Ook hierover had ‘Lotje’ natuurlijk goed nagedacht. Zij had eerder al de lijnen uitgezet en de haar inmiddels vertrouwde ‘partners in crime’ hoefden haar coördinaten alleen nog maar te volgen. Resultaat … zonder daarbij beticht te willen worden van arrogantie of zelfverheerlijking, een alweer geslaagde missie en een overweldigende ervaring voor alle participanten, organiserend of participerend. Na een enthousiasmerend beginpraatje en een ‘speed-warming-up’ door onze ‘grande dame’ van de tafeltennissende jeugd volgde een speels, maar doordacht miniprogramma voor het aanleren van de beginselen van de edele pingpongsport.
Lize Lotte’s discipelen, Bettina, Irene, Kim, Jan, Frans, Arold, Bert, Wim, John, Jos, Anouk – voor degenen die niet genoemd zijn, maar er wel bij waren, bij deze excuses – kweten zich enthousiast en vol overgave van hun taak.
Voor de middagpauze werd een Leonardogroep, de super-slimmeriken van ‘de Driesprong’, en twee groepen van leerjaar zeven onder handen genomen. Na een sfeervolle gezamenlijke lunch van het Kluis-kader waren nog een groep zeven en twee groepen acht aan de beurt. Aan het einde tevredenheid alom; bij iedereen, niet alleen bij TTC Kluis, maar ook bij alle kinderharten en ‘last but not least’ bij het begeleidend team van de school. De mailberichten achteraf waren daarvoor een onomstotelijk bewijs.
Lize Lotte en alle vrijwilligers die door haar geïnspireerd en geactiveerd werden … bedankt voor dit alweer overweldigende succes en deze hartverwarmende en geluk bevorderende ervaring. Hopelijk tot volgend jaar.
—-
John Bocken
