Een tijd geleden zijn jullie al op de hoogte gebracht van de puike prestaties van onze Bergama-gangers Veerle, Eline, Shannon, Jelle, Dani en Melvin; nogmaals, met 3x zilver en 2x brons was dit buiten verwachting.
Naast de sportieve prestaties en ervaringen wil ik jullie een indruk geven hoe de Turken met hun beperktere middelen en faciliteiten er een prachtige happening van hebben gemaakt. Maar ook de algehele organisatie, onder bezielende leiding van Martin Loznik, verdient een dikke pluim. Maar ook het sociale optreden van onze burgervader, Sjraar Cox, die écht tussen de sporters (en zeker ook tussen onze Kluis-spelers) stond was hartverwarmend!!
Dag 1
Op dinsdag 17 juni werd in alle vroegte (4:45 uur) vertrokken uit Sittard richting Schiphol. Het uitstappen van 140 sporters in Oranje-tenue met Holland-petjes gaf het nodige bekijks op Schiphol; links en rechts moesten de sporters op de foto bij de op Schiphol aanwezige reizigers (ja, waaronder ook natuurlijk Japanners). Het inchecken verliep hierna soepel en ook de vlucht was op wat lichte turbulentie na prima verlopen. Vanuit Izmir zou het verder gaan met bussen richting Bergama. In de bus werd al gauw duidelijk dat we hier te maken hadden met een ietwat andere wereld: een temepratuur van dik boven de 30 graden, temperamentvolle mensen met een onverstaanbare taal, en een heel ander straatbeeld dan bij ons. Zo maken paard-en-wagen gewoon deel uit van het verkeer, en rijden er auto’s (zoals Renault 12 en oude Turkse Fiatjes) rond die bij ons nooit en te nimmer door de APK zouden komen. En een fiets…..die kennen ze in Turkije niet! Wat wel opviel is dat het weegennet rondom Izmir en Bergama verrassend goed is. Aangekomen in Bergama wachtte voor iedereen in eerste instantie een nogal vervelende verrassing: van de onderkomens voor de sporters had men zich iets meer voorgesteld en deden de wenkbrouwen fronsen. 2 oude schoolgebouwen deden dienst als ‘slaapplek’ , de ARKO (alle ramen kunnen open) en de oude Franse campingtoiletten (je behoefte in een gat in de vloer) droegen ook niet bij aan de bij ons gewende luxe. Kortom, even wennen allemaal. Het nabijgelegen ‘atletendorp’ met zwembad, tennisbanen, basketbalhal en groot restaurant was daarentegen van een prima niveau.
Dag 2
De nacht op de ‘campus’ is het team zwaar gevallen; slapen in een klaslokaal met 20 anderen valt niet mee, de hoge temperatuur is hier mede debet aan, bovendien valt je allerlei vliegend ongedierte lastig en dragen de de Franse campingtoiletten hierin ook bij! In de morgen werd de hal verkend waar de wedstrijden moeten plaatsvinden, tijd om een balletje te slaan zou je zeggen, ware het niet dat de opgestelde tafels niet echt aan de ITTF-normen voldoen. Ketler-tafels ‘van € 49,95 ‘van bij de Decatlon’ staan op de tegelvloer! 1 ervan blijkt stuk en wordt met klemmen, schroeven en boormachine speelklaar gemaakt. Echter, na de nodige inspanningen wordt de tafel vervangen. Het kan nog erger zo blijkt; een frame wordt naar binnen gedragen en voorzien van een met de hand in groen geverfde spaanplaat! Het bevestigde netje zal menig balletje doorlaten. Hilariteit alom dus! Reden om rechtsomkeer te maken en even bij te komen in het zwembad van het hotel (alwaar Gina en Wen verblijven). In de avond staat de openingsceremonie op het programma; en het moet gezegd, de Turken hebben er een indrukwekkend spektakel van gemaakt!
Dag 3 (de landenwedstrijden), 4 (de individuele wedstrijden) en 5 (de dubbels)
Deze dagen dagen staan in het teken van de wedstrijden; hierover is al verslag gedaan en hebben jullie ook al de foto’s van gezien. Het overvolle programma gaf ons helaas wat weinig tijd om Bergama van dichter bij mee te maken; toch een prachtige stad met veel culturele oudheden. Op dag 5 hebben we de mogelijkheid gehad om ‘s middags vrij in te vullen. Sommigen maakten gebruik van de zwembaden, voor de coaches (Hans en Bettina) en supporters (Gina en ik) was dit de gelegenheid om Bergama wat nader te verkennen. Aan het eind van dag 5 stond de slotceremonie op het programma: het werd een prachtige ‘chaos’; alle sporters van alle steden hadden met elkaar tenues, shirts, en trainingsjasjes uitgeruild en daarmee werd bevestigd waarom deze Jeugdolympiades zo geweldig zijn!! Aan het begin zijn alle sporters per land op zichzelf, maar aan het eind zijn ze allemaal samen één met elkaar!! Indrukwekkend om te zien.
Dag 6
De dag van de terugreis en een dag om in de bus en het vliegtuig met weemoed terug te blikken! Al met al mag gezegd worden, dat we naast mooi sportprestaties ook Turkije van een prachtige kant hebben mogen zien, met ook lekker eten en drinken (en Hans………….pakken we nog een Raki?). Een sympathiek land en volk, dat het met veel minder moet doen dan dat wij gewend zijn! Maar dat is nou juist de charme en ik denk dat dit daarom voor iedereen (en vooral de kinderen) dan ook een leerzame en indrukwekkende ervaring geweest. Tot over 3 jaar in Böblingen!
